Darwin; crocodiles and cyclones.

Vanuit Alice Springs was de eerstvolgende bestemming: 'we rijden zover mogelijk'. Omdat we eigenlijk een beste tijd verloren hadden met het bezichtigen van alle't moois maar vooral omdat we vaak door de hitte niet langer in de auto konden zitten als 4u max, wilden we nu 'met haast' door naar waar we mijn broertjes weer zouden zien.

Het was gelukkig bewolkt dus we konden ver komen deze dag. We wilden rijden totdat de zon onder de horizon verdwijnt want vanaf dat moment komt het wildlife tevoorschijn en we wilden zeker geen kangoeroe/emu/kameel noem het maar op raken. Maar de afstanden tussen dorpjes/ slaapplekken zijn toch wat anders dan wat we gewend waren. Er zit hier al snel 100km tussen stops in dus we moesten goed plannen om te voorkomen dat we in het donker reden. Om deze reden besloten we ook maar om bij Wycliffs Well te stoppen. Een roadhouse met camping en motel. Wycliffs Well staat bekend om de UFO's die hier regelmatig gezien worden en sommigen zeggen zelfs de aliens gezien en gesproken te hebben!! Erg spannend allemaal want je weet maar nooit he, maar het enige waar contact mee kon worden gemaakt deze avond waren dronken Aboriginals. Een hele groep stond voor de camping te schreeuwen en te zuipen, erg vervelend allemaal want ze waren erg luidruchtig. En op een gegeven moment ontstond er een ruzie tussen de Aboriginals en werd er een vrouw in elkaar geslagen! Denk maar niet dat je moet ingrijpen want het is hun cultuur en als je je ermee bemoeit wordt jij het doelwit. En tegen zon 30 Aboriginals kan je weinig beginnen. Al voelde ik wel sterk dat ik moest ingrijpen. Je staat zo machteloos maar het is ook heel erg intimiderend als je ze in hun eigen taal keihard hoort schreeuwen. Kortom uiteindelijk politie erbij midden in de nacht, heel drama, man man man!

Na een onrustig begin v/d avond werden we midden in de nacht wakker geschud door geruis en gewandel. Na dood stil te blijven liggen zagen we zak lampen die duidelijk bij ons naar binnen probeerden te schijnen (door de gordijnen door)! En seconden later hoorden we iemand die aan de deurknop zat te rommelen. "Er probeert iemand naar binnen te komen" fluisterde ik in paniek naar Stijn die overduidelijk (eindelijk) lag te slapen. Ik schudde hem bruut wakker en al snel had hij in de gaten dat de paniek terecht was omdat het getrek aan de deur maar niet ophield. Het klinkt gek en extreem maar we hebben een hamer in de auto (voor het opzetten v/d tent) die we deze nacht, na alle commotie van eerder onder het kussen hadden gelegd! We zaten ons al helemaal met vette adrenaline voor te bereiden op een vreselijk gevecht en net op het moment dat Stijn met de hamer in zijn hand de deur open wilde trekken hoorden we het geruis wegtrekken en waren ook de lichten weg. Snel keken we uit het raam waar we uit konden kijken op het amenity's blok, maar er was helemaal niemand meer te bekennen! Geschrokken probeerden we maar snel weer in te slapen en was het een schrale troost dat de gammele deur op slot zat.

Maar het drama was voor ons nog niet over in Wycliffs Well. Ondanks het feit dat we eindelijk weer een cabin hadden gehuurd voor de nacht, werd ik uit het niets in m'n nek gebeten door iets zwarts (erg geruststellend als je het desbetreffende insect niet kunt vinden en ongeveer alle spinnen in Oz je ernstig letsel kunnen toebrengen al dan niet kunnen vermoorden). Overal gezocht, hele ding overhoop gehaald maar niets kunnen ontdekken. Ik natuurlijk helemaal panisch en Stijn maar: "ga maar gewoon slapen, het komt wel goed". Je kunt je voorstellen hoe ik die nacht geslapen heb, voorbereidend op het naderende eind!!! Na maanden in een tent (Queensland meegeteld) niet gebeten of gestoken door iets anders dan 1000enden muggen en deze ene nacht in een cabin helaas zwaar ongelukkig! Maar gelukkig werden we allebei gewoon wakker die ochtend maar er bleek wel een bacterie in het insect te zitten wat zorgde voor een stuk weggevreten skin. Na grondige ontsmetting bleef het een tijdje een open wondje en is het nu een permanent litteken in m'n nek. Lekker aandenken aan alien town....

Na een zwaar ellendige nacht hebben we 's ochtends snel ontbeten en was het plan ook zsm ervandoor! Jullie moeten weten: in de woestijn heb je overal maar dan ook overal (op sommige plekken erger dan anderen) krekels en sprinkhanen. Zo ook in Wycliffs well. Het was zelfs zo erg dat ik huilend de WC ben uitgerend nadat er wel 50 sprinkhanen in mijn hokje tegen me aan sprongen! En ik ben niet ernstig fobisch voor insecten dus dat zegt genoeg! We hebben er ook foto's van gemaakt, ze zaten werkelijk overal! Maar, nu komt het, de bizarre twist. Uiteraard nog steeds voorbereid op het allerergste, want hey, je moet toch naar de WC; liep ik het hokje binnen. Doodstil heb ik daar even gestaan. Werkelijk alle sprinkhanen waren dood! Alles lag verspreid op de betegelde vloer... Ik heb nog nooit zoiets bizars gezien. Ik keek nog een keer goed en zag er een aantal zonder benen of met een been liggen creperen, ook niet echt een leuk gevoel, wel weer sneu maar hoe kan dat nou?! Misschien heeft iemand hier een heel logische verklaring voor maar voor ons was dit dan het werk van de aliens, want ja we moesten dat gekke moment van die nacht toch ergens 'plaatsen' ;).

Gelukkig reden we hierna snel weg uit dit ellendige plaatsje! We wilden niet stoppen in Tennant creek omdat heel wat vrienden in Geelong en anderen onderweg hier erg negatief over waren, in de zin van: "there is nothing in Tennant creek worth stopping for, keep driving". Dus besloten we te stoppen in daily waters. Fanny had ons aangeraden om hier te stoppen om de local pub te bezoeken wat een grote aantrekking heeft omdat het een van de eerste pubs in Oz was en het interieur er erg bijzonder uitziet.
Ook heb je hier een nature swimming pool die erg de moeite waard is!

Wat ook bijzonder is tijdens het maken van deze rit, is de subtiele maar duidelijk te merken overgang van de droge hitte van de woestijn naar de tropische hitte bovenin Oz. Tijdens een tussendoorse stop voor een lunch stapten we de auto uit en was het ineens een stuk meer 'sticky' buiten, wel fijn na alle ellende in wekenlange over 40ers!

Ondertussen hadden we al een paar keer contact gehad met Alex en René. Ze kwamen met de bus vanuit Darwin naar Katherine. Dit hadden we afgesproken omdat we op deze manier samen door Kakadu national park omhoog naar Darwin konden omdat Stijn en ik Darwin ook graag nog wilden zien. Uiteindelijk hadden we dus nog ff de tijd om rustig een duikje te nemen in het bijzondere swimmingpool opgevolgd door een lekker biertje in de local pub!

Het zwembad was eigenlijk een natural spring met een beetje hulp van de mens (door stukken te betegelen en trappen toe te voegen). Na een korte wandeling door een stuk regenwoud kwamen we aan bij de pool. Het is echt prachtig hier en sowieso een aanrader om te stoppen als je erlangs komt!

Na een snelle dip en een vreemde ontmoeting met een gestoorde Bulgaarse oudere vrouw: "aboriginals are not humans, they don't have brain. They are humanoids, from red cave man", dachten we allebei precies hetzelfde. Snel wegwezen dus!

Op naar de biertjes! De pub is fantastisch, leuk personeel en een lekker gekke vibe. Overal hebben ze items verzameld zodat het eigenlijk lijkt op een miniatuur versie van een museum. Een boom met slippers was bijvoorbeeld heel normaal hier. Alle backpackers doneerden wel iets, van slippers tot geld van all over the world tot nummerplaten of hoeden/petten en zelfs bh's en ondergoed geloof het of niet! Uiteraard maakt dit een kleurrijk en gek geheel van 'stuf' en het nodigt je ontzettend uit jezelf te zijn met het motto 'niets is te gek'.

Al snel was het tijd om het laatste stukje door te rijden richting Katherine. Na een kort ritje stonden we dan te wachten op het busstation. Zo'n gek gevoel dat je na 1,5 jaar aan de andere kant van de wereld zit te wachten op het busstation op je broertjes. En daar kwam de bus dan de hoek omrijden! Ahhhh daar zijn ze dan eindelijk!!! Na lang geknuffeld te hebben besloten we maar meteen tot de op orde van de dag over te gaan. Er moest een slaapplek gevonden worden en de reis in de ford ging nu verder met 2 boys op de achterbank!

Pine creek, lazy lizard. Snel een cabin geboekt aangezien Alex en René nog geen tenten hadden. Kamperen is namelijk sowieso stukken goedkoper! Ook vanwege de naderende cycloon Nathan waar we niet zeker van wisten hoe heftig de impact op het vaste land zou zijn wilden we droog zitten.

We hebben die avond een paar welkomsbiertjes gedronken in de locale pub, ook een erg bijzonder plek. Na alles de volgende dag op orde te hebben gebracht (tenten en luchtmatrassen waren ondertussen aangeschaft) gingen we dan eindelijk op weg naar Kakadu national park! Het idee dat we hier niet meer konden zwemmen in de open natuur of in de zee vonden vooral Stijn en ik na zo'n lange periode in Victoria een heel surreële gedachte.

Pine creek is ook meteen de overgang om Kakadu in te gaan. Nadat we voor kaartjes hadden betaald die gelukkig nu nog 25 dollar waren (ze zitten erover na te denken het weer te verhogen naar 60 dollar) gingen we door het national park. Helaas doordat we wederom in het verkeerde seizoen (regen seizoen) waren, waren er veel wegen afgesloten vanwege overstromingen. Cycloon Nathan had toch redelijke naweeën met heftige regenbuien en dus nu ook duidelijke overstromingen. Gelukkig hebben we via de hoofdwegen wel veel kunnen zien van het park. We hebben onderweg zelf een paar keer gestopt om te kijken of we crocs zagen in de rivieren maar je ziet uiteraard helemaal niets! Ze zitten altijd goed verstopt in de begroeide rivier kant.

Het park is redelijk groot en helaas konden we niet stoppen bij de mooiste oeroude muurschilderingen gemaakt door de aboriginals (de weg was afgesloten wegens overstromingen). We hebben uiteindelijk wel een andere plek met muurschilderingen gezien, wat iets 'minder populair' is maar zeker indrukwekkend! Ineens sta je tegenover een rotswand met de afbeeldingen van een Kangaroo en een slang bijvoorbeeld. Aboriginal art is erg mooi en fascinerend als je het kunt waarderen en overal zit een verhaal achter. Helaas zijn de doeken ook erg duur! Een klein doek is gemakkelijk 350 dollar.

In het park wilden we allemaal sowieso een ding doen: de krokodillen tour! We wilden ze in het wild spotten ondanks een hoop wildlife al gezien te hebben (buffels en adelaars). We kwamen op de weg langs een paar verschillende borden en zijn uiteindelijk gestopt bij de 'jumping croc tour'. Er was een smal onverhard weggetje er naartoe en met alle verhalen van wolf creek taferelen, ging onze fantasie op hol! Geestelijk voorbereid op moerasmensen met bijlen kwamen we aan bij een vriendelijk stationnetje waar we ons konden inschrijven voor de volgende tour, die letterlijk 5 minuten later begon! Dus we waren gelukkig net op tijd, de mensen waren erg vriendelijk en legden veel uit over de omgeving en hoe de crocs hier leven. En daar gingen we dan aan boord van een klein bootje, met ongeveer een man of 15. Varen op de rivier is al een ervaring op zich, maar doordat de crocs weten dat ze 'gevoerd' worden komen ze logischer wijze op de boot af. Uit het niets zagen we ineens een croc opduiken, vrij dichtbij ook nog! Zo indrukwekkend, zo dichtbij dat is echt niet te beschrijven dat gevoel!

Op gegeven moment kwam er een ontzettend groot gehavend mannetje maar tegelijkertijd was een ook een vrouwtje aan het wachten op het vlees. Dat moment was ff spannend want het mannetje viel het vrouwtje aan en dat gaat echt niet vriendelijk. Uiteindelijk hebben ze met de boot het mannetje naar de oeverkant gelokt weg van het vrouwtje en zagen we hoe groot deze croc pas echt was! Wat een beesten!!! Na een paar goede foto's en selfies uiteraard ;) gingen we weer de rivier op, op zoek naar een goede kandidaat als 'jumping croc'.

Uiteindelijk vond de tourgids een geschikte springer en hielden ze een stok met vlees in het water om de krokodil te lokken. Dan pas zie je hoe machtig deze beesten zijn, hoe ze hun hele lijf uit het water kunnen tillen met alleen hun lijf en staart. Zo vet! We stonden allemaal zwaar in 'ahh' te kijken. Foto's en filmpjes gemaakt want dit is zo'n spannend moment! Echt waar voor je geld vonden we ook vooral nadat we dachten dat de trip op de rivier voorbij was en ze er nog een schepje bovenop gooiden!

Wij hadden het helemaal niet gezien maar schijnbaar zat er een adelaar te wachten in de boom niet ver van ons vandaan. Ook deze grote vriend kreeg een stukje vlees aangeboden en voor we het wisten, en gelukkig snel de camera bij de hand, vloog dit machtige beest met een vaart naar ons toe! Vooral Stijn die al de hele trip (sinds Uluru) enthousiast roept 'zieke eagle' zodra er een havikje in de buurt vloog, was helemaal in 'ah'.

Eindelijk een echte adelaar gezien, en dichtbij, echt machtig! Hierna kwamen ook de haviken de hoek om gevlogen. Ook zij kregen stukjes vlees, dit leverde vooral een spectaculair beeld op en dan zie je pas echt hoe deze beesten jagen en vangen. Heel indrukwekkend! Deze tour was ons geld dubbel en dwars waard!

Hierna snel weer de auto in en door naar Darwin! Omdat wij vrij hoge verwachtingen hadden door onze vrienden in Geelong wilden we deze plek koste wat kost niet overslaan. Alex en René waren hier al een week geweest voordat we hun tegemoet kwamen in Katherine. Darwin is een stuk kleiner dan we hadden verwacht en ook al waren we nu redelijk gewend aan de aboriginal communities en gewoontes, toch schrokken we erg van de hoeveelheid dronken Aboriginals in het midden van de parken maar vooral midden op straat op klaarlichte dag! Wat het intimiderend maakt is dat ze erg agressief zijn en naar elkaar en anderen schreeuwen en soms ook aan je zitten als ze bedelen voor drank en sigaretten... Het is zo'n triest iets, vooral met zo'n mooie cultuur hoe wij ze zo verpest hebben. We hadden dit ook niet zo erg verwacht, vooral niet in een populaire stad als Darwin. Al vrij snel bleek ook dat dit voor de inwoners (van alle partijen) een ongoing problem is, want waar is de grens?

Darwin was helaas ook in regenseizoen toen wij aankwamen wat we van tevoren wel wisten. De plakkerige hitte is iets waar je je geestelijk op moet voorbereiden want het is iets waar je nauwelijks van kunt ontsnappen. We hebben ook niet gezwommen in de regen al had het met de warmte wel gekund. We hebben wel de plek bezocht waar je in Darwin wel veilig kunt zwemmen. Een heel stuk strand hebben ze afgebakend met een dijk zodat de krokodillen hier niet kunnen komen. We zijn een aantal dagen in Darwin gebleven met het idee hier werk te zoeken maar we kwamen er vrij snel achter dat dit misschien geen goed idee zou zijn. Het is duur in Darwin en dan bedoelen we alles! En het is zo plakkerig dat het grootste deel van ons dacht; trek ik helemaal niet hierin te werken! Dus na een aantal regenachtige dagen en de nodige bezienswaardigheden gezien te hebben besloten we door de rijden naar western australia (WA).