Luxury in Geelong and Bali

We hebben er na weinig overleg voor gekozen om terug te keren naar het bekende en vertrouwde Geelong. Dit omdat we meerdere vrienden hebben gemaakt in dit plaatsje in de periode van het werken op de free range egg farm. Het leek ons daarom verstandiger om ons netwerk te gebruiken om een baantje te vinden, wat we ook asap moesten regelen.

Stijn heeft contact gehad met de voetbalcoach, die uiteraard wilde dat stino ging voetballen bij zijn club. Zo kon hij voor de tall Dutchman ook nog wel een baantje scoren op een Abelone farm niet ver van Geelong vandaan. Enige probleempje... We zaten op dit moment nog in Queensland toen het beslissende telefoontje werd gepleegd, en de vraag was of Stijn as maandag al kon beginnen? Het was vrijdag, dus we moesten in super rap tempo terug "racen" naar Victoria. We hebben toen een redelijke paar kilometers afgelegd in een zeer korte tijd. We hebben de highway inland terug genomen, waar we heen langs de kust zijn gereisd. Inland is er ook zeker niets te zien...

We zijn in het hostel in Geelong een aantal dagen verbleven, hierin heeft Lin ook (tevergeefs) gesolliciteerd op een aantal baantjes in de buurt. Ondertussen had Stijn er al een week opzitten op de abelone farm. Na 2 weken kon gelukkig Lin hier ook aan de slag dus dat kwam goed uit.

Voor de mensen die geen flauw benul hebben wat een Abalone is: het is een zeeslak die vooral door de Aziaten als een delicatesse wordt gezien. Stijn hielp mee met de "volwassen" abalones (het harvesten hiervan) en Lin had vooral veel werk in het verzorgen van de kleintjes en in het warenhuis.

Ondertussen was het plan vanuit Fam Hoogland om ons hoogst waarschijnlijk in Oz op te komen zoeken, omdat het uiteindelijk toch meer als een jaar geleden was dat ze ons gezien hadden. Stijn heeft meteen afgesproken om in Bali elkaar tegemoet te komen omdat dit stukken goedkoper was!

Uiteindelijk is de tijd omgevlogen en kwam het moment van ontmoeting steeds dichterbij!!! We waren toch wel zenuwachtig voor de vlucht en het weerzien. Wij zouden als eerste aankomen in Bali Denpasar, en een uurtje daarna Pieter en Annelies. Miel zou een dag na ons arriveren. Daar zaten we dan op het vliegveld in Denpasar te wachten op Stijn z'n ouders, toch wel gek idee na zo'n lange tijd! Het weerzien was super en uiteraard meteen vertrouwd, alsof we elkaar gister nog gezien hadden.

Na lang geknuffeld te hebben moesten we met z'n vieren een blue bird taxi regelen naar onze eerste bestemming. Deze taxi's worden gezien als het minst corrupt omdat er daadwerkelijk een scherm voorin de taxi zit waar je kunt meekijken wat je kwijt bent voor de desbetreffende rit.

Het eerste drama was al bijna begonnen want de blue birds vroegen veel te veel geld en er stonden tal van 'niet taxis' die ons ook wel ff mee wilden nemen naar bestemming! Na wat overleggen heen en weer besloten we om bij een man de auto in de stappen die maar nèt al onze koffers kon meekrijgen. Ze kunnen niet allemaal heel goed Engels dus het was even aftasten wat hij allemaal bedoelde en of het allemaal wel duidelijk was voor hem waar we naartoe wilden...
Kwamen we dan midden in de nacht aan in een super smal steegje waar de auto maar net door kon, redelijk dubieus, beetje eng, we waren ons allemaal al geestelijk aan het voorbereiden op verzet van beroving!

Maar gelukkig herkende Annelies het bordje "fourteen roses" ! Pfiew, daar waren we dan! Natuurlijk hadden we van alles om over (bij) te kletsen en we zaten dan ook nog een lange tijd in de lobby/bar. De volgende dag kwam Miel ook aan en was de groep eindelijk weer compleet!

We zijn in Legian een week gebleven en hebben vooral genoten van al het moois en het bij elkaar zijn. Met leuke barretjes en restaurants aan het strand met goede muziek en een drankje was iedereen super tevreden. En uiteraard erg veel gelachen "koukaracha's, man man man!" ;)

Aangezien we 3 weken in Bali waren besloten we de laatste 2 weken rond te reizen over het prachtige eiland. Al snel hadden we een tour geboekt waarin we langs een aantal mooie attracties/natuurwonderen door het midden van het eiland kwamen.

In een busje met airco want het is natuurlijk verschrikkelijk heet in Bali! We hebben de ricefields gezien wat erg indrukwekkend is. Al die mensen met hun hoedjes met de handen planten en oogsten, erg zwaar en we hadden daar dan ook veel respect voor, bovendien is het landschap ook bijzonder magisch!

Tussendoor wezen lunchen op een zeer bijzondere plek. Een eettentje die aan een klif gebouwd was en dus over een vallei keek met in de verte de vulkaan in het midden van Bali. Zo'n bijzonder mooi uitzicht!

We zijn langs monkey Forrest gereden waar we de kleine aapjes konden voeren, erg commercieel uitgebuit en de aapjes zijn brutaal genoeg om alles uit je handen te trekken maar toch grappig om mee te maken.

We zijn ook naar de hotsprings geweest waar de 'locals' in zwemmen. Het zag er niet erg fris uit en iedereen waarschuwt je altijd voor Balinees water en dat je er ziek van wordt (vooral niet drinken dus!). Wij (Stijn en Lin) waren de enigen stoer genoeg om een zwem te wagen. Alleen maar Balinese kinderen met hun ouders en vriendjes en tegen die tijd waren wij de enige 'blanken' die het zwembad kwamen verkennen. Ze wisten niet wat ze zagen en we werden dan ook overal aangestaard en aangeraakt en nagewezen. Schattig want ze waren helemaal onder de indruk van de tattoo's en wilden het aanraken. Hierna snel door naar volgende bestemming!

We hebben boeddhistische tempels gezien, die op heel magisch mooie plekken lagen! Zelfs na het afdalen van wat leek 3007445853 treden kwamen we aan op een plek, zo mooi, daar heb je geen woorden voor! Zelfs foto's komen eigenlijk niet in de buurt van het gevoel dat je er lijfelijk bent. Maar helaas moesten al die treden ook weer naar boven gedaan worden, in tropische temperaturen, heerlijk zweten dus!!

Na deze klim voelde de auto aan als een tempel, en onze chauffeur ging ons afzetten in Ubud. Een artistiek dorpje in centraal Bali. Dit plaatsje staat vooral bekend om de rijstvelden. Ons hotel/resort was dus ook gelegen tussen deze mooie velden. Na een paar dagen hier doorgebracht te hebben begon de verjaardag van Annie erg dichtbij te komen en om dit te vieren besloten we naar het tropische eiland Gili Trawangan te gaan.

Na een bootreis van een uurtje kwamen we aan op het prachtige eiland, en moesten we opzoek naar ons resort. Na een half uurtje lopen kwamen we aan bij Gili Karma en stond onze gastheer Didi voor de komende dagen. Gelukkig voor Miel zat ons resort pal naast de moskee dus hij hoefde niet ver te lopen 's nachts. Het resort was inniminni maar heel schattig. Er konden 4 stellen tegelijk verblijven. Met ons waren de 3 huisjes dus volgeboekt en bleef er nog maar 1 over.

Helaas kan het op een eiland ook goed hard regenen en dat hebben we gemerkt. Een lekkere tropische regenbui kregen we aan het eind van de middag voor onze kiezen en vooral het eiland had het er zwaar mee. Totale stroomuitval en alles stond blank! Maar gelukkig was het weer heerlijk zonnig de volgende dag en besloten we om ergens te gaan snorkelen. Het noordelijke stuk werd ons aangeraden en het was inderdaad erg mooi en leuk om daar te snorkelen.

Het leuke aan Gili T is dat het erg klein is en je kunt het dus makkelijk verkennen met een fiets. Helaas kennen ze in Indonesië niet de fietsformaat die de Hooglandjes nodig hebben dus het was een komisch gezicht met alleen Lin die fatsoenlijk op de fiets paste!
Na een lekker fietsdagje zijn we lekker van de zonsondergang gaan genieten met een cocktailtje en koud biertje, wat is het leven toch slecht zeiden we al snel.

De dag hierna zijn we weer met de boot terug gegaan naar Bali om vervolgens in Sanur de laatste paar dagen te relaxen. En Sanur bleek hier perfect voor want er was echt niks te beleven hier maar er zijn wel wat tatoeages gezet in dit plaatsje. Helaas kwam nu ook het eind snel dichtbij en wij zouden als eerste naar huis(Australie) gaan en de dagen hierna de rest. Maar Jetstar(Australische variant Ryanair) dacht hier toch echt even anders over want zij besloten 2 uurtjes van te voren de vlucht te cancelen!! En de eerst volgende beschikbare vlucht was pas twee dagen later, dus we hebben lekker nog 2 extra nachten in Bali kunnen verblijven om nog maar een keer voor het laatst te proosten.

De volgende dag moesten helaas Annie en JP de B te Duiven ons verlaten want hun vlucht werd niet gecanceld. Na een emotioneel afscheid kwam er dan een einde aan een te gekke 3,5e week Bali met de Hooglandjes. De barretjes langs het strand zullen ons gaan missen want de topklanten van het jaar zijn er niet meer. We hebben prachtige dingen gezien, beleefd maar vooral bij gekletst en hopelijk kunnen we snel weer zoiets beleven!

Uiteindelijk zijn we 9 maanden in Geelong gebleven. Eindelijk een farm die ons betaalde en op tijd betaalde. Ongerekend kregen we +/- 15 euro per uur wat een van de redenen was dat we lang zijn blijven hangen (in eerste instantie). Na een aantal maanden waren we 'ingeburgerd' in het Oz team en wilden ze ons niet meer kwijt! Ook hier hebben we veel vrienden aan overgehouden. Omdat ze zo positief over ons waren wilden ze dan ook dat we permanent bleven.

Voor ons super want wij waren hier al een tijd zelfstandig mee bezig/ onderzoek naar aan het doen. Voor de mensen die close met ons zijn of die ons regelmatig spreken weten dat wij hier dus mee bezig zijn geweest met het regelen van een permanent residency. Een van de manieren om dit te regelen is door middel van een sponsorship.

Lang verhaal kort (we zijn hier uiteindelijk ongeveer 5 maanden mee bezig geweest) is het ons met pijn in het hart niet gelukt. We zijn heel erg van het kastje naar de muur gestuurd en het is een ontzettende geldkwestie! Helaas bleken de kosten hiervoor uiteindelijk dus te hoog, voor onszelf maar ook voor het bedrijf. Erg tegenstrijdig want het bedrijf wilde ons erg erg graag houden maar het is echt een bureaucratisch gevecht met de overheid, en de overheid hier in Oz is de laatste jaren erg aangeschroefd op een negatieve wijze zeg maar. De regels zijn steeds onmogelijker geworden voor buitenlanders om te emigreren.

We zijn hier dan ook erg verdrietig en boos om geweest. Vooral omdat we ons er zo op hadden ingesteld dat het zou lukken, omdat ons continu verkeerde hoop werd gegeven! De rollercoaster van emoties hadden een tol op ons en ineens moesten we ons 'denkbeeldige schema voor de toekomst' radicaal om gaan gooien. Wat doen we nu?!

In Geelong hadden we een royaal inkomen en super fijn bestaan. We konden elke week uit eten en naar de film zonder veel geld kwijt te zijn, want over het algemeen is ook dat allemaal goedkoper als in NL. We hadden een eigen kamer in een houseshare met lieve huisgenootjes. Een groot fijn bed en eigen badkamer. Al deze luxe, wat natuurlijk geen backpackers bestaan meer was moesten we allemaal weer (gedwongen) achterlaten. Uiteraard zijn we naar Oz gekomen om te reizen en ook al was ons oorspronkelijke plan niet om WA en NT te doen, we hadden nu een extra 6 maanden over op het 2e jaars visa waarin we nog door Oz konden reizen.

Op naar nieuwe avonturen dus en ook al is het soms erg moeilijk: "always look on the bright side of life"!